2012, Ελσίνκι. Περάσαμε το βράδυ με δύο από τους φίλους μου στο υπέροχο διαμέρισμά μου στο Ελσίνκι. Μιλούσαμε για τον αείμνηστο πατέρα μου και ένας από αυτούς ήθελε να δανειστεί μερικά βιβλία που είχε γράψει. Ο πατέρας μου ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός. Καθηγητής σωματιδιακής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, ο οποίος κάποτε διαχώρισε τη θεωρητική φυσική στο δικό της αντικείμενο και ίδρυσε ένα τμήμα πυρηνικής φυσικής παράλληλα με αυτό. Θεωρία και έρευνα.
Κατά τη συνταξιοδότησή του, έγραψε πολλά βιβλία για το «παραθυράκι» που εισήγαγε η κβαντική φυσική, το οποίο στις «πιθανότητές» του επιτρέπει την παρέμβαση του Θεού. Μίλησε για «ελεύθερη βούληση των σωματιδίων». Η συμπεριφορά ενός σωματιδίου δεν μπορεί να προβλεφθεί μαθηματικά, αλλά με τη βοήθεια στατιστικών υπολογισμών (κβαντομηχανική) μπορέσαμε να δημιουργήσουμε πράγματα όπως λέιζερ, τρανζίστορ και μικροεπεξεργαστή. Απόσπασμα από το Google 2019: «Ο κβαντικός υπολογιστής ολοκλήρωσε τον υπολογισμό σε 200 δευτερόλεπτα, όταν ένας κανονικός «κλασικός υπερυπολογιστής» θα χρειαζόταν 10.000 χρόνια. https://www.youtube.com/watch?v=W9bsO7NLY7A
Γεννημένος το 1916, ο πατέρας μου σπούδασε κβαντομηχανική υπό τους ιδρυτές της στη Δανία. Οπότε ένας μεγάλος «θαυμαστής» ήδη από τις πρώτες μέρες, όταν δεν υπήρχαν πολλοί πιστοί σε αυτό και ο Αϊνστάιν ήταν αντίθετος στην όλη ιδέα της θεωρίας των «πιθανοτήτων».
Ήμουν στην κουζίνα και μαγείρευα όταν ξαφνικά έπεσε περισσότερο φως. Ένα φως ερχόταν στο διάδρομο. Ο διακόπτης φώτων εκεί ήταν εκτός λειτουργίας για όλη τη διάρκεια των προηγούμενων ενοίκων, δηλαδή τουλάχιστον 17 χρόνια μέχρι τώρα. Κατά τη διάρκεια των 15 χρόνων που ζούσαν εκεί, το φως είχε ανάψει μόνο δύο φορές: Όταν ένας στενός συγγενής και καλός φίλος πέθανε. Τώρα ο πατέρας μου ήταν εκεί για να ακούσει τι έλεγαν. Δεν έμεινε ανοιχτό για πολύ, ίσως μισή ώρα και κατέληξε στην ίδια κατάσταση όπως πριν: Δεν συμβαίνει τίποτα όταν πάτησα τον διακόπτη.